Niekiedy sprzęgła jednotarczowe są wykonane w postaci sprzęgła półodśrodkowego. Główna różnica polega na tym, że w sprzęgle półśrodkowym docisk tarczy dociskowej i tarczy sprzęgłowej do koła zamachowego wytwarzany jest nie tylko przez sprężyny dociskowe, lecz również przez siłę odśrodkową obciążników umieszczonych na przedłużeniu dźwigni wyłączającej.
Siła sprężyn dociskowych może być dzięki temu znacznie mniejsza, co poprawia komfort użytkowania samochodu poprzez zmniejszenie wysiłku kierowca przy wyłączaniu sprzęgła. Warto podać za przykład samochód ciężarowy. Do pokrywy sprzęgła przymocowane są wsporniki, których na osiach umieszczone zostały wyłącznie dźwignie obrotowe. Ponadto dźwignie są osadzone obrotowo w łożyskach igłowych, co stanowi całość razem z tarczą dociskową. W trakcie nastającego wzrostu prędkości obrotowej wału korbowego silnika, ciężarki poprzez działającą na nie siłę odśrodkową, powodują silny nacisk na tarczę dociskową, a w następnej kolejności na tarczę sprzęgłową, dociskają ją do koła zamachowego.
Sprzęgła półśrodkowe były stosowane m.in. w samochodach FSO Warszawa. Takie rozwiązanie polegało na tym, że tarcza sprzęgłowa była dociskana do koła zamachowego dzięki tarczy dociskowej, głównie pod wpływem siły odśrodkowej ciężarków, zamontowanych na obwodzie sprzęgła. Duże prędkości silnika sprawiły, że siła pokonuje opór sprężyn, co w efekcie odbywa się w sposób samoczynny, gdy tylko prędkość obrotowa wału korbowego zmniejszy się.
Najnowsze komentarze